چهارشنبه 88 بهمن 14 , ساعت 4:44 عصر
پُر می شوم از آتشت ای قبله گاه من
گل می کنی تو باغ دلم درنگاه من
امشب دخیل بسته ی بارانیت منم
باشد که بگذرد غم و این اشک و آه من
از بس که عاشقم نفسم گیر میکند
لکنت گرفته ام تو نگیر اشتباه من
آواره کرده ای تو مرا پیش چشم خود
راهم نمی دهی به درونت پناه من . . . ؟
وقتی که با توام همه دینم تو می شوی
دل می دهم به طعم لبانت گناه من
با بوسه ات چنان بدنم سست می شود
احساس می کنم که شدی تکیه گاه من
امشب دعا نکن تو برایم نمی روم
این شاه نامه است خوشم با تو شاه من
احساس می کنم سبکم مثل ابرها
پرواز می کنم به نگاهت گواه من
امشب ردیف و قافیه هایم از آن توست
خوش می نشیند این غزلم با تو ماه من
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |